Απεργώ γιατί…
Δεν απεργώ γιατί μου έχει μειωθεί ο μισθός κατά 40%. Δε μου φτάνει μεν, αλλά έχω αίσθηση τι γίνεται και στους άλλους εργαζόμενους.
Δεν απεργώ γιατί μου αύξησαν δυο ώρες το ωράριο, παρότι το θεωρώ ένα μέτρο λανθασμένο και σε βάρος της ποιότητας του διδακτικού έργου. Θα κάνουμε ένα κουράγιο και θα δουλέψουμε σκληρότερα, όπως όλοι.
Δεν απεργώ γιατί αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα (χτες, ακόμα ένα 10% ξαφνικά). Κι αυτό είναι ένα μέτρο που μας γυρίζει «πίσω» αλλά θα το παλέψουμε.
Δεν απεργώ γιατί καταστρατηγούνται τα εργασιακά μου δικαιώματα, γιατί διαλύεται το ασφαλιστικό ταμείο μου και δεν έχω παροχές υγείας , γιατί η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της μας εξευτελίζουν καθημερινά, γιατί απαξιώνεται ο ρόλος μου στα μάτια της «κοινωνίας»
Απεργώ για όλα αυτά, βεβαίως, αλλά κυρίως απεργώ γιατί οι μαθητές μου είναι πεινασμένοι και απελπισμένοι και οι γονείς τους άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, απλήρωτοι.
Απεργώ γιατί κατεδαφίζεται το κοινωνικό κράτος (υγεία, παιδεία).
Απεργώ γιατί ξεπουλιούνται δημόσιοι πόροι και αγαθά (και τα αγοράζουν οι συνεταίροι των κυβερνώντων που χρωστάνε στο κράτος και στην κοινωνία).
Απεργώ γιατί η κυβέρνηση της χώρας μου είναι αυταρχική και χρησιμοποιεί κατασταλτικές μεθόδους που δεν ταιριάζουν στη δημοκρατία.
Απεργώ γιατί εξαιτίας όλων αυτών αλλά και μιας καλά στοχευμένης προπαγάνδας φουντώνει γύρω μου ο φασισμός.
Απεργώ γιατί έχω χρέος απέναντι στα παιδιά μου και στα «παιδιά μου», δηλαδή τα δικά σου παιδιά, να πω «φτάνει πια!»
Για να μπορώ να τα κοιτάζω στα μάτια.
Και όποιος μου λέει να κοιτάζω τα του κλάδου μου και να αφήσω τις αντιστασιακές κορώνες, δεν τα υπολόγισε καλά: είμαστε δάσκαλοι, «κλάδος» μας είναι η κοινωνία.
 |
| από την Γεωργία Βαλωμένου |
Δεν απεργώ γιατί μου αύξησαν δυο ώρες το ωράριο, παρότι το θεωρώ ένα μέτρο λανθασμένο και σε βάρος της ποιότητας του διδακτικού έργου. Θα κάνουμε ένα κουράγιο και θα δουλέψουμε σκληρότερα, όπως όλοι.
Δεν απεργώ γιατί αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα (χτες, ακόμα ένα 10% ξαφνικά). Κι αυτό είναι ένα μέτρο που μας γυρίζει «πίσω» αλλά θα το παλέψουμε.
Δεν απεργώ γιατί καταστρατηγούνται τα εργασιακά μου δικαιώματα, γιατί διαλύεται το ασφαλιστικό ταμείο μου και δεν έχω παροχές υγείας , γιατί η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της μας εξευτελίζουν καθημερινά, γιατί απαξιώνεται ο ρόλος μου στα μάτια της «κοινωνίας»
Απεργώ για όλα αυτά, βεβαίως, αλλά κυρίως απεργώ γιατί οι μαθητές μου είναι πεινασμένοι και απελπισμένοι και οι γονείς τους άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, απλήρωτοι.
Απεργώ γιατί κατεδαφίζεται το κοινωνικό κράτος (υγεία, παιδεία).
Απεργώ γιατί ξεπουλιούνται δημόσιοι πόροι και αγαθά (και τα αγοράζουν οι συνεταίροι των κυβερνώντων που χρωστάνε στο κράτος και στην κοινωνία).
Απεργώ γιατί η κυβέρνηση της χώρας μου είναι αυταρχική και χρησιμοποιεί κατασταλτικές μεθόδους που δεν ταιριάζουν στη δημοκρατία.
Απεργώ γιατί εξαιτίας όλων αυτών αλλά και μιας καλά στοχευμένης προπαγάνδας φουντώνει γύρω μου ο φασισμός.
Απεργώ γιατί έχω χρέος απέναντι στα παιδιά μου και στα «παιδιά μου», δηλαδή τα δικά σου παιδιά, να πω «φτάνει πια!»
Για να μπορώ να τα κοιτάζω στα μάτια.
Και όποιος μου λέει να κοιτάζω τα του κλάδου μου και να αφήσω τις αντιστασιακές κορώνες, δεν τα υπολόγισε καλά: είμαστε δάσκαλοι, «κλάδος» μας είναι η κοινωνία.