Ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε τους Ναζί

Ο Αυστριακός επιθετικός της Αούστρια Βιέννης, Ματίας Ζίντελαρ αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά αστέρια της Ευρώπης τη δεκαετία του 20’ και του 30’.
Έμεινε γνωστός για τη φανταστική ντρίμπλα, τη δημιουργικότητα που έβγαζε στο παιχνίδι του και τα γκολ που σημείωνε, αλλά πάνω από όλα για τη δράση του εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας.

     

Ο Ζίντελαρ γεννήθηκε το 1903 στη Μοραβία της σημερινής Τσεχίας από Τσέχους γονείς με εβραϊκές ρίζες, αλλά από μικρή ηλικία αυτός και η οικογένειά του μετανάστευσαν στη Βιέννη παίρνοντας την αυστριακή υπηκοότητα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 20’ και στις αρχές της δεκαετίας του 30’ αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο του αυστριακού ποδοσφαίρου τόσο με την Αούστρια όσο και με την Εθνική ομάδα της χώρας, την περίφημη « Wunderteam », δηλαδή «ομάδα όνειρο».

Ο Ζίντελαρ ήταν ο ηγέτης της Εθνικής Αυστρίας και για πολλούς ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο, πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. 

Γνωστός με το παρατσούκλι The Paper Man (άνθρωπος-χαρτί) εξ αιτίας της λεπτής σωματοδομής του, ο Ζίντελαρ παντρεύεται την Ιταλίδα εβραϊκής καταγωγής Καμίλα Καστανιόλα και όταν το 1938 η Αυστρία προσαρτάται στη ναζιστική Γερμανία αρχίζουν τα προβλήματα. 

 Η Wunderteam  ενώ προετοιμαζόταν για το Μουντιάλ στη Γαλλία (ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου) έχασε το δικαίωμα να αγωνιστεί στην τελική φάση, αν και είχε προκριθεί,γιατί η Αυστρία προσαρτήθηκε από τους ναζί                             *Οι κορυφαίοι παίχτες της Wunderteam , Ζίντελαρ, Μπίντερ, Μπίκαν και Γερούσαλεμ, αρνήθηκαν να αγωνιστούν κάτω από τη γερμανική σημαία                                               Οι Γερμανοί, γνωρίζοντας ότι με τον Ζίντελαρ αυξάνουν τις πιθανότητές τους να κατακτήσουν τον τίτλο στη Γαλλία, προσπάθησαν να τον «εξαγοράσουν», τάζοντάς του δόξα, χρήμα και κρατικά αξιώματα, χωρίς όμως να τα καταφέρουν.   

Το ίδιο καλοκαίρι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου  μεταξύ της Ιταλίας και της Ουγγαρίας  , μόλις οι θεατές αντιλαμβάνονται την παρουσία του Ζίντελαρ στις κερκίδες  αρχίζουν να τραγουδούν περήφανα τη Μασσαλιώτιδα... 

Η απέλπιδα προσπάθεια των ναζί για «ποδοσφαιρική προσάρτηση» της Αυστρίας έγινε στις αρχές του 1939, με τη διοργάνωση ενός φιλικού αγώνα των εθνικών ομάδων Γερμανίας και Αυστρίας.                                                        

Η «συμφωνία» ανάμεσα στις δυο πλευρές, ήταν ο αγώνας να λήξει 1-1, όμως ο Ζίντελαρ και οι συμπαίκτες του δεν τήρησαν τη συμφωνία.       

Γι’ αυτούς η αναμέτρηση ήταν μια ευκαιρία να βγάλουν από πάνω τους την ταπείνωση και την καταπίεση που ένιωθαν και να δώσουν ένα καλό μάθημα στους ναζί, τσαλακώνοντας την επικοινωνιακή τους εικόνα.

Στον αγώνα που έγινε στη Βιέννη ο 34χρονος επιθετικός άνοιξε το σκορ, αφού πρώτα ξεφτίλισε ολόκληρη την γερμανική αμυντική γραμμή, ενώ λίγο πριν τη λήξη, έκανε ό,τι ήθελε τους αντιπάλους και έδωσε ασίστ στο συμπαίκτη του Καρλ Σέτα για να γίνει το τελικό 2-0.

Οι δυο τους πήγαν και στάθηκαν προκλητικά, γελώντας, μπροστά από τους γερμανούς επίσημους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Χίτλερ.

Την ίδια στιγμή ο Σέστα συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο,ενώ ο Ζίντελαρ με τη σύζυγό του προλαβαίνουν και κρύβονται. 

Παρά το γεγονός ότι γνωρίζει πως η ζωή του κινδυνεύει ο Ζίντελαρ επιστρέφει στην Αυστρία μαζί με τη γυναίκα του.

Την ίδια στιγμή οι Ναζί έχουν πάρει εντολή να τον σκοτώσουν στο σπίτι του, ωστόσο το συγκεντρωμένο πλήθος που περίμενε τις εξελίξεις αποκρούει την επίθεση και ο Ζίντελαρ με τη σύζυγό του διαφεύγουν τον κίνδυνο. 

To μνήμα του Ζίντελαρ
στο Κεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης

Ο Ζίντελαρ έχοντας επιστρέψει στη Βιέννη φοράει ξανά τη φανέλα της αγαπημένης του Αούστρια.

Ωστόσο σε λιγότερο από ένα μήνα, - δυο μήνες μετά το τελευταίο του ποδοσφαιρικό κονσέρτο... αυτός και η Καμίλα θα βρίσκονταν νεκροί μέσα στο σπίτι τους.

                   Ήταν 23  του Γενάρη του 1939.

Ο θάνατός τους σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας αποδόθηκε σε διαρροή μονοξειδίου του άνθρακα στο σπίτι τους, ωστόσο οι πράκτορες των Ναζί είχαν βάλει το χέρι τους.

Ο θάνατος του Ζίντελαρ προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση αφού το πρόσωπό του είχε συνδεθεί με την έντονη αντι-ναζιστική δράση εκείνη την εποχή.

Περισσότερα από 15,000 τηλεγραφήματα έφτασαν στα γραφεία της Αούστρια Βιέννης, ενώ στην κηδεία του,παρά την απαγόρευση που είχαν εκδώσει οι ναζί παραβρέθηκαν περισσότεροι από 65.000 Αυστριακοί, για ν’ αποδώσουν φόρο τιμής στον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή της χώρας τους, που ταυτόχρονα έγινε και ένα σύμβολο αντίστασης στο ναζισμό.  

Υ.Γ. Σ' αυτούς που  «σαλιαρίζουν» με τα χρυσαλήτικα κοπρόσκυλα πόσο ξένη θα φαντάζει η ιστορία του Αυστριακού Ματίας Ζίντελαρ,που δολοφονήθηκε επειδή αρνήθηκε να παίξει για τους Ναζί...